Afgelopen jaar waren wij met ons gezin in Kenia. Daar hebben we ook het weeshuis in Ruai bezocht. Het was in de meivakantie en had ontzettend veel geregend. Het was spannend of we er konden komen, want sommige wegen waren niet meer begaanbaar door het vele water. Met behulp van locals, die een goede route wisten en die onze auto een duwtje door de modder of het water konden geven, is het toch gelukt. Daar aangekomen werden we indrukwekkend onthaald. Alle kinderen kwamen naar de ontmoetingsruimte en daar werd uit volle borst voor ons gezongen. Wat kunnen de kinderen met volume zingen en ook zo enthousiast! Ook kwam er een voorstelronde waarin alle kinderen aangaven op welke school ze zaten en in welke groep. Wij hadden vervolgens een lekkere traktatie meegenomen (chips, popcorn en drinken) en daarnaast nog wat speelgoed van onze kinderen. Wat een feestje!
Bij de rondleiding hebben we gezien hoe basic er geleefd wordt. Rechttoe rechtaan slaapzalen, sanitair en een keuken. Wat een contrast met hoe onze kinderen leven in Nederland. Voor ons als gasten werd er een feestmaal klaargemaakt. Een kip werd geslacht en klaargemaakt en al gauw zaten we te smullen. Wat ongemakkelijk, omdat wij kip zaten te eten en de kinderen uit het weeshuis niet. Het blijft een lastig verschil. Toch is het voor deze kinderen een uitkomst dat dit weeshuis er is.
Ik vond het bijzonder om met Dickson te praten. Hij is opgegroeid in het weeshuis en is nu aan het studeren. Hij leidde ons rond, maakte makkelijk contact in goed Engels, was ontzettend vriendelijk en zag de toekomst aan zijn voeten liggen. Geweldig. Mooi om in het echt te hebben kunnen zien waar we aan bijdragen
